U bevindt zich nu op: 314 Move's 1961 - 1968 1963

In 1963 gebeuren weinig opzienbarende dingen. Het squadron gaat gewoon 's zomers naar Bodø voor alweer een internationale oefening in het kader van de AMF. Omdat zo langzamerhand iedereen al weet dat 314 vaak in Noorwegen zit en omdat we ook 's winters in Noorwegen moeten kunnen opereren neemt de Luchtmachtstaf contact op met de Noren voor een overlevingsoefening voor het 314 vliegend personeel. Er was zo af en toe al eens iemand naar een Noorse cursus gestuurd maar nu zou vrijwel het hele 314 squadron naar een speciale cursus in het Noorse Vesle Skaugum gaan. De move raakt bekend onder de naam "Operatie Diepvries" en wordt door zes verslaggevers van grote kranten in den lande bekend gemaakt. Het 314 squadron raakt langzamerhand bekend in heel Nederland door een serie van meer dan twintig krantenartikelen die links en rechts verschijnen. De bedoeling van de cursus is voornamelijk het smaldeel bekend te maken  met problemen die je in het Poolgebied kunt krijgen als je tot een onvrijwillig verblijf gedwongen wordt Ook leert iedereen zich door de sneeuw voortbewegen met sneeuwschoenen en ski's. De meeste vliegers hebben nog nooit op ski's gestaan en maken de vreemdste capriolen op hun "crazy sticks and panicplanks" zoals de ski's gemakshalve worden genoemd. Naast het leren skiën steken de Redskinvliegers veel op, ze weten nu hoe je ijsberen moet villen en welke planten er in de steenkoude poolstreek  eetbaar zijn. Maar het leukst vind iedereen het skiën. Nog nooit in de Noorse historie hebben de sneeuwvelden zo bezaaid gelegen met in de knoop gesukkelde luchthelden. Maar ze blijven lachen. Trouwens een vuurtje stoken in twee meter sneeuw, laat men dat ook niet onderschatten in het verre vaderland. Als het brandt ten lange leste zakt het door het smelten van de sneeuw naar beneden en even later staat ge beteuterd te kijken naar een vuurtje dat een verdieping lager sputterend dooft. Dat mag natuurlijk niet en een van de geleerde kneepjes is dat je zo'n vuurtje op een bed van sparregroen moet maken. Aan het eind van de cursus, na veel theorie en praktijklessen komt de vuurproef, een nacht in de sneeuw doorbrengen. Na eerst een afstand te hebben afgelegd, zeg maar gestrompeld, met zelfgemaakte sneeuwschoenen worden er in een met dikke sneeuwlagen bedekte helling sneeuwhutten gegraven waarin de maten de nacht door moeten brengen bij een temperatuur van 10 à 15 graden onder nul. Het zouden geen 314 vliegers zijn geweest als dit niet gemodificeerd werd. In latere annalen worden deze sneeuwhutten beschreven als ware sneeuwpaleizen die onderling verbonden waren met kruipgangen. Gedeelten van dit ontzagwekkende complex bezaten namen als restaurant, eetzaal en casino. Iedereen ging 's avonds met zijn kleren aan de slaapzak in en één brandende kaars per sneeuwhut hield met behulp van de isolerende sneeuw de temperatuur net hoog genoeg om niet te bevriezen. De volgende ochtend waren ze echter allemaal fit genoeg om een poging te doen een nieuw recod te vestigen in het skischansspringen. De winnaar had een vliegtijd van bijna twee seconden. Maar aan alles komt een eind en tijdens een borreltje kregen de Redskinstrijders allen een officieel survivaldiploma met een Norsk Skiløping badge voor de moeite. Thuis in Nederland stond naast de wachtende vrouwen een generaal die kwam zeggen dat de mannen het goed gedaan hadden.