U bevindt zich nu op: 314 Move's 1970 - 1976 1972

1972 heeft ook een standaard begin met een club vliegers die naar de wintersurvival cursus in het mondaine ski-oord Spätind gaan. Verweg in Eindhoven bestaat het squadron in die dagen uit zes inzetbare vliegers met heel veel inzetbare vliegtuigen. Tijdens het graven van de snowcave krijgen de vele nationaliteiten die er in Spätind vertegenwoordigd zijn bijles in kankeren in het Nederlands zodat deze mensen als ze ooit eens in Holland komen in ieder geval niet met de mond vol tanden hoeven te staan. Zodra het squadron weer compleet is gaat iedereen een maand lang naar de Peel omdat er weer iets aan de baan gedaan wordt. Als ook dát weer achter de rug is beginnen de Redskins zich langzaam voor te bereiden op de najaarsoefening "Strong Express" die door het NATO Oppercommando geadverteerd wordt als een van de allergrootste naoorlogse oefening. Voor de eerste maal zal de NF-5 dan kunnen laten zien wat hij waard is in de Noorse fjorden want natuurlijk wordt 314 in dit geval naar haar Noorse thuisbasis Bodø gestuurd. Samen met 64.000 andere krijgslieden en een vloot van 300 schepen en 700 vliegtuigen komt 314 in actie. Strong Express is bedoeld om de verdediging van vitale gebieden te beproeven en om de solidariteit van de NATO te onderstrepen. Hoogtepunten in de oefening zullen twee amphibische operaties zijn waarbij duizenden mariniers uit Nederland, Engeland en de Verenigde Staten zullen landen op de Noorse kust. Deze landingen zullen verhinderd worden door de Noorse troepen in dat gebied die daarbij steun krijgen van duizenden AMF militairen waarbij 314 samen met het Amerikaanse 53ste Phantom Squadron de luchtsteun verzorgen. Alle aspecten van de moderne oorlogsvoering komen overigens aan bod in deze oefening want er gebeurd van alles in Noord-Norwegen. Er worden supersonische onderscheppingen gemaakt op lange afstand verkenningsvliegtuigen die helemaal van de Amerikaanse Oostkust komen. Materiaal en personeel wordt ingevlogen met het reusachtige C-5A Galaxy vliegtuig en de marine houdt zich bezig met onderzeebootaanvallen, mijnen leggen en vegen, en konvooi varen. Te midden van al dat wapengekletter slaat 314 een goed figuur en de NF-5 blijkt een geducht wapen. Dankzij het vernuftige rollermap systeem dat in het vliegtuig zit wordt het navigeren in de moeilijke fjorden wat gemakkelijker en het gloednieuwe vliegtuig is ook onder zware omstandigheden technisch nogal betrouwbaar. Gedeeltelijk is dit natuurlijk toe te schrijven aan de twee motoren en de daarbij behorende systemen die alle dubbel uitgevoerd zijn. Dit is ook de verklaring voor de recorddag met 60 sorties die tijdens de oefening valt. Dankzij snelle planning van de vliegers, hard werken van de TD, betrouwbaarheid van het vliegtuig en een beetje geluk geven we onwetende buitenlanders de indruk dat hier minstens twee squadrons aan het werk zijn. Maar dat is niet zo, want 314 doet dat helemaal alleen. De boog van de Centaur staat natuurlijk niet altijd gespannen, want er moet ook tijd voor ontspanning zijn. De complete move-crewroom is weer ingericht in het tijdelijke 314 gebouw en daar worden duizenden eieren gebakken en goede hollandse koffie gebrouwen. In de avonduren wordt een Redskin saloon geopend waar temidden van vette bierdampen de band "Geen drank, Geen klank" weer furore maakt. Er wordt lustig geoefend in de edele samenzangkunst terwijl anderen zich in de barakken bezig houden met "Kløverkøtelen" (=Løllèn bij het Kløverjøssen) en daar met het oorlogstarief vele kronen winnen of verliezen. Na een krachtig verzet van Sqn Cdt en Ops off blijft 314 gespaard van vliegen in het weekend. De beide dagen worden gebruikt om te leren vissen. Met windkracht 5, misschien 6, steekt de boot van wal. Na een minieme vangst in den beginne vertelt vlieger Jan in zijn beste Noors aan de 74 jarige schipper, met 73 jaar viservaring, dat hij er geen "Kløt verstønd van høft" en naar een andere plek moet, waar volgens Jan veel meer vis zit. Het geluk voor Jan is dat hij Noors sprak met een dialect, anders had die grijsaard hem wel overboord gefløkkerd. Een opmerkelijk feit was wel dat er niemand zeeziek werd. Na het weekend zag de Ops off er overigens wel belazerd uit, hij had geen oog dicht kunnen doen. Gedurende de voor nachtrust bestemde tijd was hij wel achtien keer uit zijn bed gehaald door een frisogende viking met een belangrijk telegram onder zijn linker arm. In de week dat de oefening zich voltrekt zien de strijders er 's avonds trouwens ook afgetrokken uit, want constant in touw zijn van vier uur 's ochtends tot zes uur 's avonds laat wel zijn sporen achter. Er zijn gelukkig ook dagen met slecht weer zodat de vloot weer in optimale conditie gebracht kan worden en het squadronkoor kan oefenen voor de grote finale. Aan het eind van de tweeweekse oefening zal er een ontzettend groot eindfeest zijn dat georganiseerd wordt door de Noren voor de Hollanders en de Amerikanen. Daarvoor was er echter eerst nog een kleine generale repetitie bij het haantje van Cees de Almoezenier. Op de dag dat de nieuwe aal kwam inboeken op Eindhoven hoorde hij dat 314 naar Noorwegen ging. Omdat geestelijke verzorging toch wel noodzakelijk was kon Cees onmiddelijk mee en hij besloot dat te honoreren met het befaamde halve haantje. Het haantje van de geestelijke verzorging stamt van een verzorger tijdens één van de allereerste verblijven in het hoge noorden. Sindsdien geeft elke geestelijke die meegaat een halve haan aan de maten, die dat natuurlijk zeer waarderen. Maar toen kwam het slotfeest, eerst hadden we natuurlijk de vijand in de fjorden teruggedreven maar dat is een standaard procedure die tot nu toe altijd gelukt was.
Het feest was zeer ruim opgezet in een hangar en nog twee messes erbij, kortom voor elk wat wils. Het begint in de hangar waar iedereen verzameld is om een dankwoord te aanhoren van de Noorse Commandant. Daarna doen de commandanten van 53 squadron en 314 squadron hun zegje. Als gift van 314 komt hierna onze boerenkapel iedereen verder het spreken beletten. Na een of twee woorden van de geachte spreker wordt hem met daverende carnavalsliederen elke verstaanbare klank ontnomen. De Amerikanen gaan zich er ook mee bemoeien en laten ook enkele liederen horen. Kortom, de stemming is uitstekend en het bier vloeit rijkelijk. Inde Officiersmess is het ondertussen een wat formeler gebeuren onder begeleiding van wat representatieve muziek. De boerenkapel wil zich hier ook manifesteren maar wordt door een hoge Noor verwijderd. In de andere mess heerst weer een heel andere sfeer met een keiharde rockband. De meeste Hollanders komen in de loop van de avond dan ook hier terecht om ook aan dit feest een Hollands tintje te geven met de alom vertegenwoordigde boerenkapel. Als in de kleine Noorse ochtenduren de maten onder dekbedden kruipen, slapen zij in met de voldoening toch wel een zeer luid stempel gedrukt te hebben op dit internationale. Na nog een weekend vissen en toeristisch in Bodø rondwandelen gaan de Redskins weer voldaan terug naar Eindhoven waar ze ontvangen worden met een grootscheepse nassimaaltijd en anderhalve dag compensatieverlof.