U bevindt zich nu op: 314 Move's 1961 - 1968 1966

1966 bracht de 314 mannen eindelijk weer eens Bodø voor een waarlijk grootscheepse oefening "Winter Express" was de naam en in het verre Noorden was het inderdaad nog dik winter toen de Streaks arriveerden. De meeste vliegers hadden moeite om het rechte pad te bewaren na de landing en op de dispersals schoof  een van de vliegtuigen zelfs met de neus de sneeuw in. Tijdens de oefening zou dat nog verschillende malen gebeuren maar ondanks de barre omstandigheden ging de "oorlog" gewoon door en soms kon een target voor de F84F's omschreven worden als een groepje bevroren Italianen. Want ook in deze oefening waren weer allerlei nationaliteiten terug te vinden. Op 10 maart, trad kroonprinses Beatrix in het huwelijk en werd een buitengewone vlaggenparade gehouden gevolgd door een receptie. Gedurende de oefening in AMF verband was 314 al gewend geraakt aan allerlei hoge bezoeken maar ditmaal kwam zelfs de BDL, de Luitenant -Generaal Wolff, op bezoek en wat hij zag stemde hem zeer tevreden. "Ondanks de krankzinnige weersomstandigheden doen ze hun werk alsof ze zelf Noormannen zijn" zei hij en kennelijk had de Noorse Koning daar wat over gehoord want Koning Olav kwam ook een vijfdaags bezoek brengen aan de grote buitenlandse strijdmacht in zijn land. Na afloop van de oefening vlogen de verschillende AMF onderdelen weer naar alle windstreken uit, naar hun eigen thuisbasis, maar 314 kon slechts zeer korte tijd ongestoord vanaf Eindhoven opereren want al gauw werd iedereen naar de tweede thuisbasis van 314, Gilze-Rijen, gestuurd. Er waren reparaties aan het Eindhovense banenstelsel. De Eindhovense Centaur blijft overigens door de Noorse fjorden daveren want in 1967 vindt de jaarlijkse AMF oefening wéér plaats in Bodø en óók weer in de winter.De wintersurvivalcursus was z'n geld wel waard, denken de mannen die met volle bakken van het schiereiland opstijgen. Met meer dan 400 knopen op de klok zoeken zij hun weg boven het grimmige winterse land. Bergen (cynisch "cumulus granitus" genoemd) met op de flanken eeuwige sneeuw, kilometerslange gletsjers en brede fjorden met kil, zwartgroen water beheersen in een monotone afwisseling tijdens de vlucht het landschap. In de target area (vaak ondoordringbaar door het slechte weer) zakken zij naar periscoopdiepte. Sneeuw-voertuigen, tanks, versterkingen en infanterie vormen dan het doel voor de donkergroene jagers met de oranje staartemblemen die huilend hun "passes" maken om vrolijk toegewuifd te worden door hun slachtoffers. Teleurgesteld over zo weinig eerbied buigen de toestellen weer af en laten gedurende de terugtocht naar de basis de man in de cockpit weer genieten van het adembenemende panorama der eilanden en fjorden. Ja, de oefening "Cold Winter" brengt behalve slecht weer ook het nodige vlieggenot. Amerikaanse F-100's, Engelse Hunters en Nederlandse Streak geven de tactische ondersteuning aan de internationale landstrijdkrachten waarbij Noorse F-104G en F-86K vliegtuigen de luchtverdedigings "vijand" zijn. Hier blijkt overigens de Nederlandse ervaring in het laagvliegen in fjorden weer want het gebeurt meermalen dat  de Noren de aangevallen Nederlandse Streaks niet volgen als deze wegduiken in het fjord. De techneuten die het soms tijdens zo'n oefening nogal moeilijk krijgen door de constante stroom van vluchten, de daarbij behorende inspecties en reparaties hebben het ditmaal  redelijk gemakkelijk. Er gaan weinig vliegtuigen kapot en door het slechte weer zijn er nogal wat dagen waarop niet gevlogen wordt. 
 
In die jaren was Nederland nog een toonaangevend land in de schaatssport en tijdens "Cold Winter" kreeg 314 ook een bezoek te verwerken van onze nationale helden Kees Verkerk en Ard Schenk. Tot jaren later zijn de Redskins het doelwit van bezoeken en prentbriefkaarten van beide kampioenen die evenals 314 veel tijd in Noorwegen doorbrengen. Zoals gewoonlijk worden de verhalen bij het naderen van het einde van de oefening nog sterker dan normaal, maar dit positierapport is toch echt gebeurd. In Noorwegen is het de gewoonte dat vliegers zich elke 10 minuten per radio melden bij een navigatiestation, zodat ze bij een eventueel ongeluk iets gemakkelijker te vinden zijn in dit immense land. De Nederlanders houden zich hier niet zo strikt aan omdat ze altijd in formatie opereren. Maar ze luisteren wel uit op de aangegeven frequenties. Op een gegeven moment danst een Hollandse formatie door de lucht van het lachen als ze een Amerikaan horen oproepen die zijn positie opgeeft als "just west of the Polarcircle". Natuurlijk komt er ook een einde aan deze "Cold Winter" maar terug in Nederland zijn er squadronleden die vrijwel onmiddelijk weer terug naar Noorwegen gaan. Sinds  de grote wintersurvivalcursus in 1964 is de squadronbezetting sterk gewijzigd en ondanks incidentele deelname aan een Noorse cursus weet het merendeel van het squadron niet hoe ze een sneeuwhut moeten bouwen enz. enz. Kortom de Noren organiseren een speciale wintersurvivalcursus voor buitenlandse vliegers en hurendaarvoor een gedeelte van de duurste wintersporthotels in Noorwegen. De cursus vindt plaats in Spätind, in de omgeving van Lillehammer en een roep gaat door de NATO: "Dit is de beste cursus ooit gegeven". Er gaan drie groepen Redskins naar achtereenvolgende cursussen en zijkomen een ervaring rijker terug. Naast het normale survivalwerk brengen zij hun vrije tijd door  op de prachtige skilope van het hotel om met de meest fantastische crashes de show te stelen bij de ervaren skiënde Noren. Want bijna niemand kan skiën. 's Avonds lopen de maten in hun allerbeste pakken rond op de voornaamste feestjes en amuseren zich suf. Als het squadron weer compleet in Eindhoven is wordt een gedeelte aangewezen om als Nederlandse vertegenwoordiging deel te nemen aan de zesde Tactical Weapon Meet op Wildenrath.